Ne sırlı bir kavramdır “sır”…

Konuya ilişkin insanlığın geldiği ortak noktayı La Fontaine özetlemiş…

“En ağır yük sırdır, aşkolsun taşıyabilene”...

Hakikat bu değil midir?

Hangimiz “sır” diye aktardıklarımızdan nedamet duymamıştır…

Bu yüzden de çok duyarız…

“Başkalarının senin sırrını açıklamasını istemiyorsan, sen kendi  sırrını açıklama.” Cümlesini…

Buna karşın…

Sır dediğin şeyin ucunu vermeyeceksin…

Verirsen…

Tamamını elinde tutman mümkün olmaz..

Hele cahil diye bildiğinle sır paylaşmak…

Zinhar…

Sır olmaktan hemen çıkar…

***
Bu konuda öylesine net ifadeler var ki…

Bir düşünür aynen şunu söylüyor…

“Düşmanının bilmesini istemediğin şeyi, dostuna söyleme.”

Düşünsenize…

Dostunuza dahi söylemeyin ikazı var…

Kaldı ki…

Buna ilişkin en özlü söz Sadi’ye ait…

Diyor ki…

“Her sırrını dostuna söyleme, günün birinde, düşmanın olmayacağını nerden bilirsin.”

İşin bu kısmı da ayrı önemde…

Mevlana’nın da bu konuda net ifadeleri var…

Birisi şöyle: “İki kişiyi aşan, bir başkasına da söylenen her sır, yayılır.”

Hele Dostoyevski’nin söylediği…

Ona göre sır diye bir kavram yok!

Bakın ne demiş…

“Hiçbir sır yoktur ki herkes duymuş olmasın.”

Hz. Ali Efendimizin ikazını ise her daim dillendiririz…

“Sır senin esirindir, söylediğin zaman, sen onun esiri olursun.”

Bunu sır yerine ‘söz’e çevirenler de var…

Bir de ünlü düşünür Racin’in kayıt altına aldığı tespit var…

Ona göre , “Zamanın açığa vurmadığı sır yoktur.”

***
Bu noktada kadınlara ilişkin tespitler de var…

Çoğu menfi…

İşte birisi…

Seneca diyor ki…

“Kadınların saklayabildikleri tek sır, bilmedikleri sırdır.”

Haksızlık etmeyelim, bunu nakseden sözler de var…

Mesela…

“En budala kadının bile sırlarını gizleyebilecek kadar aklı vardır.” Diyen F.Herczeg en bilineni…

Sır mevzuunda son söz Benjamin Franklin’in ki olsun…

Zira, kitabın en ortasından olanı ona ait…

“Üç kişi bir sırrı saklayabilir, eğer ikisi ölmüşse.”